رابطه ی سبک شناختی (آگاهی، برنامه ریزی، ایجاد) و خود کارآمدی با سلامت روان در دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان مرودشت

چکیده: هدف اساسی پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک شناختی (آگاهی، برنامه ریزی، ایجاد) و خود کارآمدی با سلامت روان در دانش آموزان بود. بدین منظور 325 نفر دانش آموز دختر و پسر در پایه اول، دوم، سوم مقطع متوسطه با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامهghq-28 گلدبرگ و هیلر و پرسشنامه خود کارآمدی شرر و همکاران در 1982 و پرسشنامه cosi اواکولز ، هرمن ون ، دن بروک 2007 بوده است پس از اجرای پرسشنامه ها داده های بدست آمده با روش آماری همبستگی و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین خود کارآمدی و سلامت روان رابطه ی معنادار وجود دارد. و خود کارآمدی از قدرت پیش بینی کنندگی سلامت روان برخوردار است. همچنین مشاهده شد که بین سبک شناختی آگاهی و برنامه ریزی با سلامت روان رابطه معنادار وجود ندارد و بین سبک شناختی ایجاد و سلامت روان رابطه معنادار وجود دارد . در این پژوهش رابطه معنادار بین باورهای خود کارآمدی و سلامت روان تأیید شد. واژه های کلیدی: سلامت روان، خود کارآمدی ، سبک شناختی